कैद्याची कैफियत !

झाल गेलं सगळ
विसरून जायचं आहे 
पुन्हा नवीन सुरवात
करून पाहायचं  आहे
सदाचाराच्या मार्गावर 
एकदातरी चालायचं आहे
चार चौघांसारखं आयुष्य
मलाही जगायचं  आहे

सुखाच्या सावलीत दोन
घटका बसायचं आहे
प्रशांत वृक्षाला थोडा 
वेळ टेकायच आहे
मनाच्या समाधानासाठी 
तरी जागून पाहायचं आहे   
चार चौघांसारखं आयुष्य
मलाही जगायचं  आहे

बाहेरचा मोकळा शवास
मला घ्यायचा आहे
यश काय असत हे
चाखून पाहायचं आहे
एक दिवस तरी ताठ
मानेन वावरायचं आहे
चार चौघांसारखं आयुष्य
मलाही जगायचं  आहे

एक एक क्षण जगणे
कठीण बनले आहे
जीवन एक रडगाणे
बनले आहे
जीव माझा इथे
गुदमरतो आहे
कारण चार चौघांसारखं  आयुष्य
मलाही जगायचं  आहे

पश्चातापाचा काटा मला
सतत बोचतो आहे
माझंच मन मला
सारखं खात आहे
आतल्या आत माझं हृदय
कळवळून रडत आहे
कारण चार चौघांसारखं आयुष्य
मलाही जगायचं  आहे

या अंधाऱ्या कोठडीत मला
राहायचं नाही आहे
इथला रंग मला लावून
घ्यायचा नाही आहे
चार चौघांसारखं आयुष्य
जगू शकलो नाही आहे
मात्र आता चार चौघांसारखं
तरी मला मरायचं आहे
                                - प्रतिक देसाई  

प्रेमाचा दिवा !

तुला पाहिलं त्या दिसी
सूर्योदय जाहला
अंधाऱ्या या आयुष्यात
तुझा प्रकाश पडला

पहिल्यांदाच आयुष्यात असा
काही चमत्कार घडला
काही कळायच्या आताच
प्रेमाचा रोग जडला 

क्षणभरही   दुरावा मला
सहन नाही झाला
सांगू कसं तुजला की कसा
तुझ्याविन काळ हा सरला

सांगून टाकायचा मनात
विचार पक्का केला 
मात्र तुझ्या नकाराच्या
शंकेचा साप नेहमी डसला

दिवसरात्र स्वप्नात तुझाच
चेहरा दिसला
तुझ्या स्वप्नातच
मी हा जन्म जगला

शेवटी न राहवून तुला
सांगण्याचा प्रयत्न केला
पण त्या आधीच तुझ्या
लग्नाचा दिवस उजाडला

तुझ्या प्रेमाचा दिवा मनात
तसाच तेवत राहिला
माझ्या मात्र आयुष्यात पुन्हा
काळोखच माजला
                              - प्रतिक देसाई

माझ्या कोल्हापुरी !

माझ्या कोल्हापुरी,
भगवा फेटा सजतो शिरावर
चालताना वाजे कोल्हापुरी पायताण करकर

माझ्या कोल्हापुरी,
तांबडा पंधरा झणझणीत
लाल तिखट करी त्याची चव चमचमीत

माझ्या कोल्हापुरी,
रंकाळा ,पन्हाळा प्रेक्षणीय
पंचगंगे घाटी ही चार क्षण भासे अविस्मरणीय

माझ्या कोल्हापुरी,
खास राजाभाऊंची भेळ
जिभेवर पाणी आणी फडतरेंची मिसळ

माझ्या कोल्हापुरी,
वसते अंबाबाई थाटात
गणपतीला ही नसे तोड साऱ्या जगतात

माझ्या कोल्हापुरी,
शिवाजी वसतो मनात
शाहूंची ताकत बाळगतो मर्द अंगात

माझ्या कोल्हापुरी,
भाषा खास ठेवणीची
फडावरही सजे नशा त्या लावणीची

माझ्या कोल्हापुरी,
खासबागेत रंगतो कुस्तीचा डाव
ओलम्पिक मध्ये केले अनेकांनी मोठे नाव

माझ्या कोल्हापुरी,
जिवंत असे ती संकृती
जनमनात  जपली जाते आजही  ती माणुसकी 
                                                       - प्रतिक देसाई

प्रेमाचा ऋतू

हळू  हळू ही हवा बोलत  आहे
कानामधी कुजबुज करत आहे
हळू हळू हा ऋतू बदलत आहे  
माझ्यासंगे हा ऋतू डोलत आहे

कधी काळी पाहिलेले ते स्वप्न
आज जागे होते आहे
धुक्यातला तो धूसर चेहरा
थोडा थोडा दिसतो आहे

पानावरचे ते दव मोत्यापरी
चमकत आहे
आनंदाचे रंग घेवूनी आज
इंद्रधनू आले आहे

प्रेमाचा हा गार  वारा मला
थंड करतो आहे
मानाचा पक्षी आज आकाशी
उंच भरारी घेतो आहे 

तुझ्या प्रीतीच्या पावसात
चिंब भिजते आहे
कसं रे सांगू गड्या तुजला
तुझ्याच मी प्रेमात आहे

हळू  हळू ही हवा बोलत  आहे
कानामधी कुजबुज करत आहे
हळू हळू हा ऋतू बदलत आहे  
माझ्यासंगे हा ऋतू डोलत आहे ....
                                                  -प्रतिक देसाई

बाप !

संकटात हिमालयासारखा उभा राहणारा
कठीण प्रसंगी ही न डगमगणारा
आणि सदैव अढळ असणारा.......बाप असतो

हाताचं बोट धरून चालायला शिकवणारा
खांद्यावर कोकरू घेवून फिरणारा
दुखत्या पाठीवरही घोडा करणारा.... बाप असतो

चुकताच कठोर  शिक्षा करणारा
यशात पाठीवर कौतुकाची थाप देणारा
आणि आनंदाच्या वेळी प्रेमान जवळ घेणारा.... बाप असतो

मुलांचे हौसेने  हट्ट पुरवणारा
आईलाही प्रेमाने नवीन साडी आणणारा
पण स्वतः मात्र साधाच वावरणारा.... बाप असतो

दुखात सर्वाना धीर देणारा
आईलाही आधाराचा खांदा देणारा
स्वतः मात्र एकांतात दोन आश्रू ढाळणारा.. बाप असतो

कुटुंबाच्या कल्याणासाठी झगडणारा
सर्वासाठी कमी जास्त पाहणारा
मात्र स्वतःसाठी नेहमीच कमी करणारा.... बाप असतो

दिव्याप्रमाणे अहोरात्र जळणारा
आणि सर्वाना सुखाचा प्रकाश देणारा
स्वतःसाठी मात्र फक्त  अंधारच ठेवणारा ....बाप असतो                                                                 - प्रतिक देसाई

दिवाळीच्या हार्दिक शुभेच्छा !

दारात दिवा तेजाचा
प्रकाश चौफेर हर्शाचा
रांगोळीत रंगले रंग सारे
जणू आयुष्य रंगविनारे
ज़ग मगाट सर्वत्र रोशनाइचा
मन उल्हासित करणारा
चकली लाडू तोंड गोड करण्यासाठी
नविन वस्त्रे सोंदर्य खुलवन्यासाठी
फटाक्यांच्या आवाजात दिवाळी आली सजुन
आता इश्वरचरनी एकच मागन मागुन
तुमच्या मनातील होवो पूरी इच्छा
सर्वाना दिवाळीच्या हार्दिक शुभेच्छा !
                                        - प्रतिक देसाई

एक फसलेला डाव !

दुः ख  दाटुनी मनात आलं
पाणी पापण्यात तारलं
जिभेवर कडू साचलं
कळवळून हृदय रडलं

असा कोणता खेळ नशिबान मांडला
डावातील फास उलटाची पडला
जिंकण्याचा विचारच सुटला
जणू आयुष्याचा खेळच फसला

सरले नाही मनातले दुः ख
अश्रूंनी खारट सारे मुख
राईपरी भासते सुख
नको वावरी लावू असे मूक

न सहन होते आता ही समीक्षा
नशिबाने कोणती घेतली परीक्षा
मागतो तुझ्याकडे  भिक्षा
नको करी लावू एवढी प्रतीक्षा

पुन्हा नवीन डाव मांडण्याचा यत्न
जिंकण्यासाठी जणू मांडला यज्ञ
आहोरात्र सर्व लावले आहे पणास
आता फक्त जिंकणे हा एकच ध्यास.....
                                             - प्रतिक देसाई

चंद्र तुझा...

आजही त्या चंद्रात चेहरा तुझा दिसतो
डोळ्यांच्या पापण्यात ओलावा दाटतो

चालताना तु सोबत असल्याचा भास होतो
वळून पहिल्यावर मात्र मी एकटाच असतो
हा एकटेपणा खरंच काळीज कापतो
जणू हृदयाला रक्ताचा पाझर फुटतो

नदीचा तो हिरवा घाट आजही तसाच भासतो
आजही तो तेथे बसण्यासाठी मोहात टाकतो
तुझ्या आठवणींना तो आजही उजाळा देतो
तुझ्याविना मात्र तो खरंच निरागस वाटतो

भूतकाळाच्या आरशात आजही तुला पाहतो
तुझी प्रतिमा दिसताच मी सैर भैर  होतो
असा कोणता आघात त्यावरी होतो की...
तुटलेला त्याचा प्रत्येक कण मनाला टोचतो

न राहुनी  ओलावा पुसून  डोळे मिटतो
उघडताक्षणीच तो चंद्र पुन्हा तसाच दिसतो
आठवणींचा झरा पुन्हा वाहू लागतो
दुःखाच्या सागरातच तो विलीन होतो...
                                                          - प्रतिक देसाई

                                

बिकट वाट

दुःख  आणि एकटेपणा हाच
जणू मार्ग आहे प्रवासाचा....
काळोख माजला आहे वाटेवरी
प्रकाश हि नाही चंद्राचा....

झाडही नाही सापडत
थोड्याश्या आधारासाठी....
विहीरही नाही दिसत
पाण्याच्या एका थेंबासाठी....

काटे आणि खड्डेच
आहेत ठेचकळण्यासाठी....
एक दगडही नाही
दोन घटका बसण्यासाठी....

रात्र रात्र चालतो आहे
फक्त एका उजेडासाठी....
मात्र साधी ठिणगीही
नाही वाट दिसण्यासाठी....

उघडे डोळेही बंद
वाटत आहेत मला...
निराशेच्या वाटेवर आशेचा
धूरच दिसत आहे मला...

रक्ताने माखलेले पायही
उठत नाहीत आता...
घश्याची कोरडही
मिटत नाही आता...

काहीच नाही उरले आता,
त्राण ही नाही शरीरात...
फक्त आहे जिद्ध जीला
घेवून चालतो आहे मनात .....
                                            - प्रतिक देसाई

आयुष्याच्या पुस्तकाची पाने

आयुष्याच्या पुस्तकाची पाने पलटत असताना
अचानक काही महत्वाची पाने सापडली..
ती पाहताच जुनी आठवण पुन्हा जागी झाली...

काही पाने सैल झाली होती
मनाच्या आठवणीत हरवून गेली होती ....
काही थोडी फाटलेली हि होती
नको असतानाही लिहिली गेलेली होती....

काही थोडी डागाळलेली सुद्धा होती
मनावर खोलवर घाव घालून गेलेली होती....
काही आजूनही घट्ट होती
पुन्हा पुन्हा लिहावीत असा आव आणत होती ....

काही पाने कोरी करकरीत होती 
कदाचित लिहायचीच  राहून गेली होती...
काही सुंदर आणि सुरेख हि निघाली होती
जी चेहऱ्यावर आनंदाचे रंग देवून गेली होती ...

काही पाने अशीही सापडली होती ..
जी दुखाच्या आश्रुत पुसून गेली होती ...
काही पाने चक्क  जळकी हि मिळाली होती ...
खरंच ती हृदयाला चटका लावून गेली होती...

आयुष्याच्या पुस्तकाची पाने
विविध छटा दाखवून गेली होती .....
आयुष्य काय असत हेच
जणू शिकवून  गेली होती  ....
                                 - प्रतिक देसाई

बालभारती

हरवलेल्या क्षणांची फिरून
पुन्हा साठवण
आज अचानक  झाली
बालभारतीची  आठवण....

कित्येक वर्षानंतरहि  बालभारती
स्मृतीत राहिली .....
आणि क्षणार्धात
गद्य व पद्यांची चित्रे
डोळ्यांसमोर उभी पाहिली ...

आठवल शंकर पाटलांचं
स्मशानातील सोन हे गद्य 
तर आजही विसरलो नाही
तुतारी हे केशवसुतांचे पद्य

उपास,मित्र  सारखे  गद्य
आजवर कधीच
नाही पहिले.....
आम्ही कोण, पारवा, कणा
सारखे पद्य मात्र मनात घर
करून राहिले...

सुरवातीची प्रस्तावना वाचण्यातही
वेगळीच मजा असायची .....
मात्र पाठीमागची उत्तरे लिहिणे
हि एक सजा असायची.....


स्वर्गीय वाटणारा तो मराठीचा तास
आजही आठवला की मन होते झकास
मात्र  पुन्हा ते बालभारती भेटणार नाही
म्हणून मन होते उदास ....

कितीही मोठे झालो
कितीही बुकं वाचली
तरी त्यानां नाही तो मान
खरंच कुठल्याच  बुकांना कधीच
येणार नाही बालभारतीची शान.....

काही झालो, कुठेही गेलो तरी
कधीच विसरू शकत नाही  बालभारती..
मराठीचा रथ अखंडपणे  चालविणारा
त्यासारखा दुसरा नाही सारथी .....
                                                   - प्रतिक देसाई

गोंधळलेला मी .....

आजकाल खरच काय होतंय, 
 ते कळतच  नाही.
दिवस आणि रात्रीतलं, 
फरकच कळतच नाही .

काय करतो आहे हे समजत नाही, 
आणि काय कराव हे उमगत नाही....

नभातील चांदण, एखादी वाऱ्याची झुळूक ,
आणि रातराणीचा सुवास 
या गोष्टींकडेच जास्त लक्ष देतो मी 
आणि आपसूकच माझ्यातलाच मी हरवून जातो मी ....

माझ्यातला मी सापडतच नाही मला,
तहान आणि भूक लागताच नाही मला...

तरीही मन व्याकूळ होत कुणासाठी ,
दिवस-रात्र जीव झुरतो जिच्यासाठी ....

डोळ्यांसमोर एकच चेहरा,
आणि कानामद्धे एकच आवाज घुमतो प्रत्येकवेळी, 
आणि वेळे वरची कामेही करतो मी अवेळी ....

यालाच जर प्रेम म्हणत असतील ,
तर होय खरच मी प्रेमात आहे .
जी गोड हसते आहे,
थोडीशी  लाजते आहे,
फक्त माझ्यासाठी....      
                              -प्रतिक देसाई

एकदा तरी

एकदा तरी आकाशात घार बनून उडायचं आहे
वरून सर्व श्रुष्टी कशी दिसते ते पाहायचं आहे
साऱ्या आकाशावर राज्य करायचं आहे

एकदा तरी पाण्यात मासा बनून पोहायच आहे
पाण्यातील जग काय आहे हे अनुभवायचं आहे
साऱ्या समुद्राशी एकरूप व्हायचं आहे

एकदा तरी फुलपाखरू बनायचं आहे
फुलातील मध चाखायचा आहे
संपूर्ण बागेत भ्रमण करायचं आहे

एकदा तरी वारा होवून पाहायचं आहे
दर्याखोर्यातून बेभान होवून वाहायच आहे
मनाला वाटेल तिकडे जायचं आहे

एकदा तरी सचिन होवून पाहायचं आहे
मैदानावर जावून cover drive मारायचा आहे
क्रिकेट चा देव होवून  पाहायचं आहे

एकदा तरी SRK ह्यायच आहे
एकदा तरी पडद्यावर झळकायच आहे
bollywood चा बादशाह होवून बघायचं आहे

एकदा तरी जवान होवून सीमेवर जायचं आहे
धैर्याने शत्रूचा मुकाबला करायचा आहे
आणि देशासाठी लढताना अमर ह्यायच आहे.

काही झाल कितीही झाल तरी मात्र शेवटी
मला मी बनूनच राहायचं आहे
आणि मी बनूनच मारायचं आहे
                                             - प्रतिक देसाई

प्रेम !

आयुष्यात एकदा तरी प्रेम कराव
आपण कुणावरतरी मरावं
कुणीतरी आपल्यासाठी जागावं

जीवनाची वाट एकसाथ चालावं
कष्टाची भाकरी आनंदानी खाव
आपलं खोपट महाल समाजाव
आणि त्यात दोघांनी सुखानं नांदाव

प्रेम मधापारी  फक्त गोड नसाव
खारट, तुरट,आंबट, आणि तिखट असावं
प्रेम हे कापसापरी फक्त मऊ हि नसाव
गरजेवेळी ते दगडापरी कठीण हि असावं

प्रेम हे नभाप्रमाणे अमर्याद असावं
सागराप्रमाणे अथांग असावं
मात्र ते फक्त निळंशारच नसाव
 तर इंद्रधनुपरी विविधरंगी असावं

प्रेम उन्हात कडकडीत तापाव
पावसात चिंब भिजावं
थंडीत कुडकुडून गारठाव
कारण बाराही महिने ते तसच रहावं

प्रेमात  जात-पात, उच-नीच  बंधन नसावं
तर  ते सुखशांती,भावनांचं आंगण असावं
प्रत्येकान आपापल्या परीन प्रेम करावं
पण प्रत्येक जीवान एकदातरी प्रेम करावं.
                                                   -प्रतिक देसाई

तिच्याशिवाय...

कितीही वेळा सांगितलं,

तरी तिला पटत नाही.
माझी तिच्यावरची प्रीत,
 तिला कळत नाही.

जाणून बुजून करते आहे
ती हा वेडेपणा,
का खरच तिला माझ्या
भावनांची कदर नाही.

कधी कधी वाटत,
शेवट करावा सगळ्याचा,
मात्र तिच्यावाचून श्वास,
घेणंही जमत नाही.

कदाचित तीच घेत,
असेल माझी परीक्षा,
कारण या  जगात शुद्ध प्रेम,
सहजासहजी मिळत नाही.

तिच्यसाठी क्शितीजापर्यान्तही.
करेन मी प्रतीक्षा .
काय करू आता तिच्याशिवाय,
जगणेच जमत नाही.
                                    - प्रतिक देसाई

मनं !

मनं  वेड भोळ असतं

भावनांचं जाळ असतं

मनं स्वप्नांच्या दुनियेत राहत

भावनांच्या सावलीत बसत

मनं आठवणींच्या कुशीत निजत

ते आपल्याच स्वर्गात वावरत

मनं प्रेमाच्या पावसात भिजत

आनंदाच्या रंगत रंगत

मनं दुःखाच्या ज्वाळात जळत

तरी आपलं आपणच सावरत

मनं आकाशाला गवसणी घालत

वाऱ्याबरोबर स्पर्धा करत

मनं सागराच्या लाटांवर स्वार होत

ते अस्तित्वाच्या जगात कधीच नसतं

म्हणूनच मनं वेड भोळ असतं.......
                                              - प्रतिक देसाई

अशी काही तू...

अशी काही हसतेस तू
जणू काही आनंदाची चौफेर उधळणच  करतेस तू ....
जणू श्रुष्टीला नवचैतन्यच  बहाल करतेस तू.......

अशी काही लाजतेस तू....
जणू वसंताचे आगमनच  करतेस तू...
जणू काही हृदयच घायाळ करतेस तू....

अशी काही बोलतेस तू...
सरळ मनालाच  जावून भिडतेस तू .....
हृदयावरच राज्य करतेस तू....

अशी काही गातेस तू...
जणू काही माधुर्यचं  पसरतेस तू ...
ऐकणाऱ्याला मंत्रमुग्ध करतेस तू...

अशी काही आहेस तू...
जणू काही स्वर्गातील परीच तू..
खरंच गं तुझ्यासारखी तूच तू , तूच तू....
                                                        - प्रतिक देसाई

तुझी दसऱ्याची शुभेच्छा !

तुझी दसऱ्याची शुभेच्छा मनात
वसली....
खोल काळजात जावून कुठ रुतून
बसली...

तुझं ते आपटयाच पान जपून
ठेवलं ....
सोन्याहूनही ते मला मौल्यवान
वाटल...

तुझ्या आवाजातील गोडवा आजूनही आहे
कानात ...
तुझा तो लडीवालपणा आजूनही  आहे
ध्यानात .....

जस रानात हिरवं पिकून
डोलल ....
तसं माझ मन तुला ऐकून
झुलल....

जणू वसंतातल गान कोकिळेन
गायल...
तसं काही मला तुझं बोल
भासल...

तुझं कालच बोलण माझ्या स्वप्नातही
गाजलं...
रुसलेल माझ वेड मन हळूच खुदकन
हसलं .......
                                                  - प्रतिक देसाई  

तु

वृक्षाची शीतल सावली ...............तु

वाऱ्यापरी मनमोकळी ...............तु

पहाटेची किरणे कोवळी ..............तु

आकाश ते पातळ ....................   तु

मधापरीस गोड मधाळ .............  तु

रातराणीचा सुगंध ...................   तु

सारीतापरी संथ .....................   तु

पर्वतापरी विशाल मन .............. तु

पुष्पपरी कोमल तन ................  तु

वसंतातील श्रुष्टी .....................    तु

कल्पनेपलीकडील दृष्टी .............  तु

पानावरील दव ......................     तु

उमललेलं फुल नवं ................     तु

अप्सरेहूनही सुंदर भासते .........   तु

आणि ठायीठायी वावरते ..........    तु

निसर्गाची प्रेरणा ...................       तु

देवाची आराधना ...................       तु

ताऱ्यापरी तेजस्वी नयन .........    तु

नभातल ताज चांदण .............      तु

माझी एकुलती एक रमन .........   तु

चारही दिशात .......................      तु

आनंदाची जणू  लाट ..............     तु

झऱ्यापरी खळखळ ...............     तु

ग्रीष्मातल मृगजळ ...............     तु

सागरापरी खोल ...................      तु

कोकिळेपरी  बोल .................      तु

मीनपरी चंचल ....................       तु

सीतेपरी पवित्र ....................       तु

पुनवेची आहे रात्र .................       तु

शब्द खुंटले, ओठ शिवले,

अशी काही जणू  आहेस........        तु
                                                        - प्रतिक देसाई

फक्त तुझ्यासाठी....

एक हास्य उमटते ......फक्त   तुझ्यासाठी
एक चेहरा खुलतो......फक्त   तुझ्यासाठी
एक अविस्मरणीय भेट ...फक्त तुझ्यासाठी
एक मार्ग चालतो....... फक्त तुझ्यासाठी
एक मंझील दिसते ... फक्त तुझ्यासाठी
एका रस्त्यावर वाट पाहतो...फक्त तुझ्यासाठी
एक स्वप्न पाहतो..........फक्त.तुझ्यासाठी
एक प्रार्थना देवाकडे.....फक्त तुझ्यासाठी
एक जन्म घेतला..... फक्त तुझ्यासाठी
एक आयुश्य जगतो .... फक्त तुझ्यासाठी
एक मन झुरते .....फक्त  तुझ्यासाठी
एक जीवन कुर्बान.....फक्त तुझ्यासाठी
एक आत्मा तळमळतो....फक्त तुझ्यासाठी

खरंच फक्त तुझ्यासाठी....फक्त तुझ्या आणि तुझ्याचसाठी
                                                                                       - प्रतिक देसाई

शब्द

शब्द बनती अक्षरापासून

शब्द बनले भाषेसाठी

शब्द बनले संभाषणासाठी

म्हणून शब्द नेहमी जपून वापरा .....

शब्द असे बाण धनुश्यातला

एकदा सुटला की परत न येणारा

एकदा टोचला की जखम करणारा

 म्हणून शब्द नेहमी जपून वापरा....

शब्द मने जिंकतील

शब्द मने तोडतील

म्हणून बोलण्याआधी थोडा विचार करा

शब्द नेहमी जपून वापरा...

नाती शब्दांवर तरंगतात

त्याला हास्याची वल्हव द्या

मग जीवनाची होडी वेगाने धावेल

म्हणून शब्द नेहमी जपून वापरा

शब्द लोक जोडती...

अन लोक जग...

म्हणून विश्वाच्या शांतीसाठी

अमनच्या संदेशासाठी....

शब्द नेहमी जपून वापरा...

                                   - प्रतिक देसाई 

  

इंद्रधनुष्य....

माफीनामा

अगं  बोल माझ्याशी  राणी
नाही तर डोळ्यात येईल पाणी...
खरंच चुकलो आहे मी...
विरुद्ध वागलो आहे मी....
माफी मागतो आहे मी....

पुन्हा अशी चूक होणार नाही
पुन्हा तुला  त्रास देणार नाही
पुन्हा असं काही बोलणार नाही
तुला  वाईट वाटेल असं काही करणार नाही

माझ्याशी असे  अबोल होवू नको 
मला असे परके समजू नको
माझीच चूक झाली, ठावूक आहे मला
पुन्हा असे होणार नाही वाचन देतो तुला

प्रत्येक क्षणी मी झुरतो आहे
थोडा थोडा मरतो आहे
पुन्हा सगळे पहिल्यासारखेच होईल
सदैव आपले हे अतूट  नाते टिकून राहील

मनावर हे ओझे घेवून जगू शकत नाही
असा  हा अंत मी  बघू  शकत नाही
आता तरी बोल माझी राणी
खरंच डोळ्यातून पडते आहे पाणी....
                                                 - प्रतिक देसाई

कधी कधी

कधी कधी वाटत
आपल आपणच राहायचं
आपल आपणच हसायचं
आपल आपणच रडायचं
आपल गुपित मनात ठेवायचं
कुणाला काहीच नाही सांगायचं

कधी कधी वाटत
सर्वांपासून दूर खूप  जायचं
एकट एकांत वावरायचं
समाजापासून दूर बसायचं
आपणच आपल्या तंद्रीत जगायचं...

कधी कधी वाटत
इतरांपेक्षा काहीतरी वेगळ करायचं
मनाला वाटेल तेच व्हायचं
आई-बापच नाव मोठ्ठ करायचं
दुनियेला कोण आहे हे दाखवून द्यायचं....

कधी कधी वाटत
सर्व काही विसरायचं
सर्व काही माग ठेवायचं
 स्वतःचा शेवट करायचं
आणि हसत हसत निघून जायचं...

तर कधी कधी वाटत
झाल गेल विसरून जायचं
पुन्हा नव्या जोमान उभारायचं
ध्येयासाठी आहोरात्र झगडायचं
यशस्वी होवून पाहायचं
आणि सुखानं,समाधानान   जगायचं...
                                                   - प्रतिक देसाई

पहिलं प्रेम.....!

ती मला पहिल्यांदा माझ्या
कॉलेजमध्ये  दिसली
आणि दिसल्याच क्षणी
ती माझ्या मनात बसली

त्यानंतर ती मला रोज दिसायची
माझ्याकडे रोज चोरून पहायची
कॅन्टीन,लायब्ररीत रोज भेटायची
प्रत्येकवेळी बिचारी एकटीच असायची
नेहमी आपल्याच तंद्रीत वावरायची

तिच्या प्रत्येक गोष्टीचा दिवाना होतो मी
खरंच पहिल्यांदा प्रेमात पडलो होतो मी

एकदा ती माझ्याबरोबर आमच्या घरी आली
आई-बाबांबरोबर तिची भेट झाली
पहिल्याच भेटीत घनिष्ट ओळख
असल्याचा आणत होती ती आव....
आणि आनंदाने  माझ्याकडे पाहून
मला म्हणाली म्याव म्याव SSSS....
                                                      - प्रतिक देसाई